Jeśli czytaliście mój pierwszy artykuł na temat marcowej sytuacji na świecie to wiecie, że jego wydźwięk nie był szczególnie pozytywny. Teraz pozytywny jestem całym sobą. Zachorowałem. Pierwsze objawy pojawiły się 12.11 i ponieważ mieliśmy dostęp do testów antygenowych, postanowiliśmy się wzajemnie przebadać. Na moim teście wyszły dwie kreski, co znaczy, że mam covid-19. Mamy się dobrze, choroba potraktowała mnie wyjątkowo łagodnie, a aktualnie przebywamy na domowej kwarantannie.  Ale może od początku.

Każda pandemia kiedyś się kończy. Mam nadzieję, że już niedługo „czasy covidu” przejdą do historii. Jak będzie wtedy wyglądał nasz świat? Spróbuję prześledzić 3 aspekty: gospodarkę, technologię i więzi międzyludzkie.

Choć życie powoli wraca do normy, to zewsząd słychać głosy jakoby epidemia koronawirusa raz na zawsze miała zmienić podejście szefów do pracy zdalnej. Home office może się okazać nie stanem nadzwyczajnym ale rzeczywistością, która wkrótce czeka wielu pracowników – bez względu na to, czy mają warunki do pracy zdalnej, czy po kilku miesiącach home office z dziećmi usiłują się nieskutecznie powiesić na pospiesznie założonym przed wideokonferencją krawacie.

Czy Wy też podczas majówki byliście już myślami na wakacjach? Ja trochę tak, choć majówkę spędzaliśmy tym razem w domu, a wspomnieniami byliśmy w Hiszpanii. Mieszkaliśmy co prawda tylko 40 km od centrum Barcelony ale ponieważ planując podróż mieliśmy ambitne plany zobaczenia kilku dalszych nadmorskich miasteczek, postanowiliśmy wypożyczyć auto.  Czy wyszło nam to na dobre?