Pamiętacie czasy, kiedy posiadanie komputera w automagiczny sposób sprawiało, że mieliśmy dużo kolegów w podstawówce, którzy z jakiegoś powodu chętnie odwiedzali nas w domu? Co prawda Pecet, Amiga, Commodore czy Atari oficjalnie miał służyć do nauki (przynajmniej tak sądzili rodzice), ale traktowany był jak podrasowany Pegasus z klawiaturą, joystickiem i myszką. Dziś choć pewnie część z nas co jakiś czas odpala gierkę to już pewnie nie ganiamy żółtym paszczakiem za duchami ani nie łudzimy się, że muchomory wyciągane z pudełek ze znakiem zapytania pozwolą nam urosnąć.

Zdarzyło Ci się kiedyś, że domowa drukarka odmówiła posłuszeństwa, właśnie w momencie, kiedy pilnie potrzebowałeś wydrukować ważny dokument? W tej sytuacji mógłbyś się posiłkować punktami usługowymi (pod warunkiem że te były czynne), dobrym sąsiadem który poratuje w potrzebie albo … drukarką miejską.

Kilka tygodni temu czytałem serię arcyciekawych opowiadań pokazujących jak łatwo zostać oszukanym w sieci. Podczas jednej odsłony CSI Stories poznałem historię narciarza, który podczas niefortunnego zjazdu z fikcyjnego szczytu Pic Blank stracił jednocześnie telefon i kontroler do drona. Ponieważ bardzo zależało mu na opublikowaniu nagrania z jego efektownego zjazdu – zalogował się na ogólnodostępnym komputerze stojącym w hotelowym lobby. Kilka minut wystarczyło, żeby jego wideo trafiło na Facebooka. Tyle samo czasu wystarczyło aby Janusz spędzający urlop w tym samym hotelu poznał Jego login i hasło oraz przy pomocy jego konta wyłudził kilka tysięcy złotych.

Obudziły go delikatne wibracje. Smartfon umieszczony pod poduszką rozpoznał, że godzina 7 będzie najlepszą porą na pobudkę. Po przebudzeniu pamiętał dobrze swój sen. Całkowicie irracjonalny, ale przecież takie zbierają najwięcej lajków. Przed pójściem do pracy musiał się nim podzielić ze swoimi znajomymi.