Kiedy piszę te słowa u ponad 150 tys. osób na całym świecie stwierdzono COVID-19. Wskutek zarażenia wirusem zmarło już ponad 5800 osób, a od ostatniego tygodnia notujemy śmiertelność na poziomie kilkuset osób dziennie. Choć jesteśmy w dalszym ciągu silni, to sytuacja zmienia się tak dynamicznie, że nie jesteśmy pewni tego, co nam przyniesie jutro.

Jedni sądzą, że to Bóg nas kusi. Inni kusicielami nazywają ludzi, którzy nas nakłaniają do złego. Jeszcze inni kusicielem określają Szatana i to całkiem słuszna intuicja, bo on „na trzy etaty” zajmuje się kuszeniem człowieka. Chciałbym jednak zauważyć, że kusicielami dla samych siebie jesteśmy często my sami.

Na co dzień projektuję strony internetowe i materiały reklamowe dla moich klientów. Pracuję przy biurku, co pewien czas spotykam się z klientami, ale zasadniczo większość czasu siedzę na tyłku i narzekam na bolący kręgosłup oraz na to, że do ekspresu jest tak daleko, a kawa za szybko stygnie. W połowie lipca podjąłem decyzję o diametralnej zmianie charakteru swojej pracy – przynajmniej na 14 dni.

W ciągu ostatnich dwóch miesięcy wychodziłem niedzielnymi wieczorami z domu i znikałem na 2-3 godziny. Kierowałem swoje kroki do salki przy parafii, gdzie odbywały się spotkania kandydatów do bierzmowania. Przychodziłem tam w charakterze animatora. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego (zdarzało mi się już nie raz prowadzić takie spotkania w grupach młodzieżowych) gdyby nie fakt, że była to grupa dorosłych, którzy przystępowali do tego sakramentu w nieco późniejszym czasie.

Wschód kojarzy się z pojawiającym się na horyzoncie słońcem. Wakacyjnymi zrywami przed świtem aby udać się na szczyt góry i przywitać jutrzenkę. Mało kto wie, że symbol Wschodzącego Słońca kryje w sobie kogoś więcej niż centralną gwiazdę, wokół której krąży Ziemia i inne planety.